تاریخ فلسفه اخلاق (دستنامه آکسفورد)،(3جلدی)

چقدر معقول است که ادعا کنیم اصول بنیادین اخلاق اقتضائات قانون طبیعی هستند؟
وقتی باتلر ادعا می‌کند که اخلاق امری طبیعی است، می‌خواهد بین موضع خود و هابز تمایز بگذارد. بنا بر نظر هابز که نگاه انباشتی محض به طبیعت انسان دارد، اخلاق امری طبیعی نیست، و برخلاف نظر ارسطو، انسان طبیعتا حیوان سیاسی نیست. جامعه به‌طور طبیعی برای انسان‌ها به وجود نیامده است، هم به این دلیل که انسان‌ها بر سر منابع ناکافی رقابت می‌کنند و هم به این دلیل که برتری‌جو هستند. طبیعت انسان انگیزه و دلیل کافی به او می‌دهد که، در وضع طبیعی، شیوه‌های اخلاقی را همچون ابزارهایی برای حفظ صلح تثبیت کند. اخلاق مانعی را از سر راه اهداف ما برمی‌دارد، نه اینکه به اهداف ما شکل و صورت بدهد. اگر اخلاق باب میل من است به‌خاطر طبیعت و سرشتم نیست، بلکه به سبب پیامدهای ناخوشایند رفتارهایی است که صلح و امنیت را به خطر می‌اندازند.
باتلر دیدگاه هابز را رد می‌کند تا از دیدگاه هاچسن دفاع کند. طبق دیدگاه هاچسن، خود طبیعت انسان است که پشتوانۀ اخلاق قرار می‌گیرد نه شرایط خاص محیطی. از نظر او، نگاه اخلاقی طبیعی است، زیرا نوعی احساس دگردوستانۀ طبیعی است نه صرف ابزاری برای تأمین هدفی دیگر که حتی اگر چنین احساسی وجود نداشت باز هم برای ما جذاب بود. باتلر وجود چنین احساس دگردوستانه‌ای را می‌پذیرد، اما این ادعای هاچسن را که (بر پایۀ قول به اصالت احساس) می‌گوید نگرش‌های اخلاقی ما بر نوعی حس اخلاقی غیرعقلانی مبتنی است رد می‌کند.