بیهودگی معنی یا معنی بیهوده

اگر همۀ پندارها و اندیشه‌‌ها، همۀ افسوس‌‌های پیشین، همۀ امیدواری‌‌ها، آرزوها و ترس‌‌ها از آینده دیگر وجود نداشته باشد، اگر انسان در تک لحظه زندگی‌‌کند، آن‌‌گونه که ویتکنشتاین می‌‌گوید، در ابدیت زندگی‌‌می‌‌کند. من بیشتر می‌پسندیدم که ویتکنشتاین جای «نازمانی» واژۀ «بی‌زمانی» را به کار می‌‌برد؛ چون به‌گمانم این واژه شایسته‌‌تر است.
اگر به خودتان با دقت بنگرید، متوجه می‌شوید که همیشه اسیر «پیش‌‌اندیشی» هستید. ما به‌دلیل اندیشیدن به گذشته و شِکوه و شکایت از آن و به‌خاطر چشمداشت‌هایمان از آینده، هرگز در اکنون، در لحظه زندگی نمی‌‌کنیم. در اینجا می‌‌خواهم داستانی را از ذن بودیسم عنوان کنم. روزی از مردی که در مراقبه تجارب بی‌شماری داشت، پرسیدند او چگونه با وجود مشغله و کار فراوان همیشه در هر کار و هر وقت کاملا تمرکز دارد. او در پاسخ می‌گوید: «آن‌وقت که می‌‌ایستم، می‌‌ایستم. آن‌وقت که می‌‌روم، می‌‌روم. آنگاه‌که می‌‌نشینم، می‌‌نشینم. آنگاه که می‌‌خورم، می‌‌خورم.»
پرسشگران میان حرفش دویدند و گفتند: «ما هم چنین می‌‌کنیم که تو می‌‌کنی. افزون بر این چه می‌‌کنی؟» ولی او به آن‌ها گفت: «نه چنین نیست! وقتی که شما می‌‌نشینید، پیش از نشستن، برخاسته‌‌اید. پیش از برخاستن راه می‌‌روید. آنگاه که گام برمی‌‌دارید، پیش از راه‌‌رفتن، به هدف رسیده‌‌اید.»