به طرف صفر

تا این جای کار تعطیلات برای سروان باتل به‌خوبی گذشته بود. هنوز سه روز از تعطیلات باقی بود و تغییر هوا و شروع بارندگی نقشه‌های‌باتل را خراب کرده بود. ولی انگلستان بود و از انگلستان چه توقعی! تا همین‌جای کار هم شانس آورده بود که تعطیلات خوبی را پشت سر گذاشته بود.
باتل داشت با خواهرزاده‌اش ستوان جیمز لیچ، صبحانه می‌خورد که تلفن زنگ زد.
ــ الان آمدم، قربان.
جیمز گوشی را گذاشت. باتل با دیدن حالت چهره خواهرزاده‌اش گفت:
ــ کار مهمی پیش آمده؟
ــ یک نفر کشته شده. لیدی ترسیلیان پیرزن محترمی است که این‌جا شهرت زیادی دارد. پیر و زمین‌گیر شده. خانه‌اش تو سالت‌کریک است. آن‌ور تپه‌ها.
باتل به علامت تأیید سر تکان داد. جیمز گفت:
ــ دارم می‌روم پیش این پیرمرده. با خانم دوست بود. مجبوریم پرونده را با هم دنبال کنیم.
منظورش از «پیرمرده» رئیس کلانتری بود. همیشه از او با این لفظ تحقیرآمیز یاد می‌کرد. داشت می‌رفت به طرف در که با لحن ملتمسانه‌ای گفت…