برگه ها (فارسی،آلمانی،انگلیسی)،(3زبانه)

ناآرامی در فلسفه، می‌شود گفت، از اینجا است که ما به فلسفه غلط می‌نگریم، فلسفه را غلط می‌بینیم، یعنی گویی که به (بی‌نهایت) نوارهای طولی منقسم است، به‌جای نوارهای عرضیِ (محدود). این وارونگی در تلقی باعث بزرگ‌ترین دشواری است. یعنی گویی می‌خواهیم نوار نامحدود را به چنگ آوریم، و شکوه می‌کنیم که قطعه‌قعطه ممکن نیست. البته که نیست اگر منظور از قطعه، نوارِ طولیِ بی‌نهایت باشد. ولی به‌خوبی ممکن است اگر منظور نواری عرضی باشد. – ولی آن‌وقت بازهم هرگز به پایان کارمان نمی‌رسیم! – البته که نمی‌رسیم، زیرا که پایانی ندارد.
(به‌جای حدسیات و تبیینات مغشوش می‌خواهیم سنجشِ آرام امور واقع زبانی را بنشانیم.)