برفراز دریا

سرگردان
****
نه شهرم را دوست داشتم
نه از آن متنفر بودم
آنجا فقط مکانی بود
که در آن زندگی می‌کردم.

در پس ذهن من
تنها جایی که می‌توانستم تصور کنم
نیویورک بود، جایی که پدرم
از زندگی‌اش کمال لذت را می‌برد؛
جایی دور از این شهر خواب‌آلود
با برکه‌ها و درختان کاجش
با چای، و معابدش،
با خانه‌هایی چوبی
که مانند ملوانانی دریازده
به یکدیگر تکیه داده و خود را سرپا نگه‌داشته‌اند.
شهری که روزهای زندگی در آن
همانند موج‌های دریا، تکراری و قابل پیش‌بینی است.
در خیالاتم تصور می‌کردم
که از دبیرستان فارغ‌التحصیل می‌شوم
و شهری را که پدرم پشت سر گذاشت
ترک می‌کنم.