بافته موی مادربزرگ

لحظه‌ای را که پدربزرگم عاشق شد دقیقا به خاطر دارم. او در چشم من فرد بسیار پیری بود که بیش از پنجاه سال داشت؛ و این راز جدید و همراه با احساساتش موجی از تحسین در من برانگیخت که البته درآمیخته با نوعی بدجنسی هم بود. تا آن زمان فکر می‌کردم من تنها مشکل پدربزرگ و مادربزرگم هستم.
حدس می‌زدم که مادربزرگ نباید چیزی بفهمد. او به‌دلایلی بسیار بی‌اهمیت‌تر مثلا وقتی سر شام خرده نان از دست پدربزرگ می‌ریخت، تهدید می‌کرد که او را می‌کُشد.
شش‌ساله بودم و با عشق هم آشنایی داشتم. در مهدکودک در روسیه پشت سر هم عاشق سه مربی شدم. گاهی هم هم‌زمان عاشق چند نفر بودم. در ساختمان نُه طبقه‌ای که قبل از مهاجرت در آن زندگی می‌کردیم، دختری زیر هجده سال نبود که دست کم مدتی به او نظر نداشته باشم. وقتی مادربزرگ در خیابان متوجه نگاه‌های من به موج دامن‌ها و دم اسبی آن‌ها می‌شد، دستش را جلوی چشم‌هایم می‌گرفت و می‌گفت: «چشم‌هات در نیاد! هیچ‌وقت یکی از این‌ها نصیبت نمی‌شه.«