انسان و انتخاب دشوار (مسئولیت پذیری یا مسئولیت گریزی)

استیون کارپمن احساس قربانى بودن را به‌خوبى در قالب مثلث قربانى نشان داده است. نگاهى عمیق و ارزیابى خود و روابط ما در پرتو آن مى‌تواند شناخت ژرف‌ترى براى ما فراهم کرده و به رشد و تعالى ما کمک شایانى نماید. برخى نویسندگان از جمله لین فارست، به این مثلث، مثلث شرمسارى یا پدیدآورنده‌ی شرم می‌گویند؛ زیرا باور دارند با نقش‌آفرینى در این مثلث ما به شکل ناهشیار زندگى دردناک و رنج‌آورى را به نمایش مى‌گذاریم که براى خودمان شرم‌آور است. این مثلث جایگاهى است که با باورهاى رنج‌آور قدیمى که باعث گیر افتادن ما در زندگى شده آن را تقویت کنیم تا اندکى رنگ واقعیت به خود بگیرند.
در واقعیت درمانى، به این مثلث «چرخه سرزنش» مى‌گوییم چون تمام افراد دخیل در هر سه نقش این چرخه، خود یا دیگران را سرزنش مى‌کنند. من باور دارم که هر نوع تعامل ناکارآمد در رابطه بین ما و دیگران، از این چرخه برمى‌آید و تا زمانى‌که نسبت به آن هشیار نباشیم قادر به تغییر آن نخواهیم بود. تا زمانى‌که این الگوى زیستن تغییر نکند، توان دست‌یابى به سلامت روانى، هیجانى و به‌زیستى را نداریم.
سه نقش حاضر در این چرخه عبارت‌ند از: آزارگر، ناجى و قربانى.