اعتبار زخم مختومه

پزشک قانونی بعد از یک سری تفسیر و توضیح اولیه در نظر نهایی خودش نوشته بود: «…نظر به مواردی که عنوان شد، در مورد علت فوت آقای پیمان نمی‌شود نظر قطعی‌ای اعلام کرد و اعلام این مورد نیاز به تشکیل کمیسیون دارد.»

معنی این جمله یه چیزایی رو برام کاملا واضح کرد، این جمله یعنی طولانی شدن پرونده حداقل و در بهترین حالت برای سه ماه دیگه؛ این مورد یعنی زندانی موندن منیره برای حداقل سی برابر اون چیزی که پیش بینی می‌کرد و می‌کردم؛ این یعنی حداقل سه ماه پاسخ دادن به تلفن‌های یک خانواده‌ی نگران؛ یعنی شروع یک دوره‌ی خیلی سخت.

با اینکه می‌دونستم پرونده باید به کمیسیون بره و تا صدور نظر کمیسیون هم قرار بازداشت منیره ابقا می‌شه، ولی مثل یک انسان دم مرگ که می‌دونه مرگشم قطعیه، آخرین دست و پاهامو با صحبت با بازپرس و مدیر دفتر و هرکی اونجا بود، زدم و بعد جنازه‌ی متحرک خودم رو از اون شعبه بیرون کشیدم و تو خیابون‌های اطراف دادسرا سرگردون شدم.

بیرون دادسرا وقتی از کنار درختان چنار خیابان که برام مثل ستون‌های تابوتم بودن، عبور می‌کردم، تمام حالت‌های مکالمه‌ی خودم رو با منیره و خواهراش توی ذهنم مرور می‌کردم و همشون هم برام یک پایان مبهم و غیرقابل‌پیش‌بینی داشت.

هنوز به محل پارک ماشین نرسیده بودم که خواهر کوچیک منیره با من تماس گرفت. وقتی با من صحبت کرد و حرف‌هام رو در مورد طولانی شدن حداقل سه‌ماه‌ی پرونده شنید، با اینکه خیلی سعی کرد خودش رو حفظه کنه، خیلی راحت از صداش عمق نگرانی و استرس رو فهمیدم و ایشون هم سریع خیلی دست‌پاچه و نگران، برای دادن این خبر به اعضای خانواده، مکالمه رو تموم کرد.