اصول فیزیولوژیک طراحی تمرین وزنه در بانوان

تمریناتی که انتخاب می کنید باید انعکاس دهنده نواحی بدن و ویژگی های بیوشیمیایی این نواحی خاص، برای بهبود باشند. تعداد تمرین های ممکن که زوایای مفصل خاصی را هدف قرار می دهند، تقریبا به اندازه حرکات اصولی بدن و تمریناتی که به پیشرفت کمک می کنند، نامحدود هستند. هنگام انتخاب نوع تمرینات، به خاطر داشته باشید که بافت عضلانی که فعال سازی نشده است، از تمرین مقاومتی سودی نمی برند؛ بنابراین باید در ابتدا تعیین نمایید که خواهان چه نتیجه ای از یک برنامه تمرینی مقاومتی هستید و سپس تمرین هایی را انتخاب کنید که عضلات و زوایای مفصلی را که می خواهید هدف قرار دهید، تحت فشار قرار دهند.

تمرین ها را می توان در دو قالب تقسیم بندی کرد:

1.تمرینات پایه ای و تمرینات کمکی

2.تمرینات ساختاری (چند مفصلی) و تمرینات مختص بخشی از بدن (تک مفصلی)

تمرینات پایه، تمریناتی هستند که عضلاتی را که اصطلاحا (عامل محرک کل) نامیده می شوند (به طور نمونه، گروه های عضلانی اصلی) را پرورش می دهند، از قبیل پرس پا، پرس سینه، هنگ کلین.

تمرینات کمکی، تمریناتی هستند که غالبا یک گروه عضلانی را پرورش می دهند، که به حرکات ایجاد شده به وسیله عامل محرک کل و یا اولیه کمک می کنند. مانند پشت بازو ایستاده با کابل و جلو بازو با دمبل.

تمرینات ساختاری، تمریناتی هستند که کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهند و نیازمند عملکرد هماهنگ چندین گروه عضلانی می باشند و چندین مفصل را درگیر می کنند. این تمرینات نیازمند هماهنگی عصبی در بین عضلات و استفاده هماهنگ از حرکات می باشند که شامل چندین مفصل و چندین گروه عضلانی هستند. به تازگی نشان داده شده است که تمرینات چند مفصلی به فراگیری اولیه طولانی تر و یا مرحله عصبی طولانی تری نسبت به تمرینات تک مفصلی نیاز دارند. پاور کلین (لیفت دو ضرب تا روی شانه بدون پرس کردن به بالا)، دد لیفت (لیفت مرده) و اسکوات مثال های خوبی از این نوع تمرینات است.