اسناد بین الملل اول

سرمایه همان نیروی اجتماعیِ تمرکزیافته است و حال آنکه کارگر فقط قدرت کار خویش را در اختیار دارد. از این‌رو، قرارداد میان سرمایه و کار هرگز نمی‌تواند براساس انصاف منعقد شود، انصاف حتی به معنای جامعه‌ای که مالکیت وسایلِ مادی زندگی و کار را یک‌سو می‌گذارد و نیروهای مولّد حیاتی را در قطب مقابل. یگانه قدرت اجتماعی کارگران تعدادشان است. قدرت ناشی از تعداد اما بر اثر تفرقه از کف می‌رود. تفرقه کارگران به سبب رقابت اجتناب‌ناپذیر در میان خودشان به وجود می‌آید و تداوم می‌یابد.