ازدواج آقای می سی سی پی (نمایش نامه)

سن کلود: خانم‏ها، آقایان، من همون‏طور که ملاحظه فرمودید، لحظه‏اى پیش، موقع خاموش شدن طنین ناقوس‏هاى کلیسا، تیرباران شدم. گلوله، تصور مى‏کنم از بین دو کتف وارد بدن من شد ـ تعیین محل دقیق اون برام چندان آسون نیست ـ (دستش را به پشت خود مى‏برد.) این گلوله توى مسیر خودش قلب منو سوراخ کرد و از این نقطه‏ى سینه‏ام خارج شد. فراکمو سوراخ کرد، مدال‏ها هم خرد شدن و کاغذ دیوارى هم یه کم زخمى شد. پورلومریت. البته، این موضوع کمى ناراحت‏کننده‏س، چون نه مدال‏ها مال خودم بود و نه فراک. وضع عمومى من فعلا رضایت‏بخشه و به استثناى تعجب شدیدى که از زنده بودن خودم بعد از این حادثه مى‏کنم، حالم بسیار خوبه. به‏خصوص که دیگه کبدم رنجم نخواهد داد. توى کبد من یه درد موذى خونه کرده بود که در زندگى قبل از مرگ مجبور بودم، به‏خاطر حفظ اصول اخلاقى، اونو مخفى نگه دارم، ولى ناگفته نمونه که در عین حال قسمت مهمى از جهان‏بینى افراطى خودمو مدیون این درد هستم. مرگ من که شما شاهد اون بودید، این مرگ که خیلى ساده و معمولیه، ولى متأسفانه شبیهش چندان کم نیست، در حقیقت، در پایان نمایش اتفاق مى‏افته. البته، اینو مى‏تونستید به آسونى حدس بزنید، چون وقتى مردانى با بازوبند قرمز ظاهر بشن، دیگه‏ همه‏چیز تموم شده. دیگه همه‏چیز فنا شده. مرگ منو از این جهت در اول نمایش قرار دادیم که یکى از ناراحت‏کننده‏ترین صحنه‏هاى داستانو همین اول نمایش بدیم و خودمونو راحت کرده باشیم. درثانى، اینو هم نمى‏شه ناگفته گذاشت که موقع ساعت مرگ دردناک من، نعش‏هاى دیگه‏اى هم توى این اتاق این طرف و اون طرف افتادن که البته دیدن اون وضعیت الان شما رو بدون اغراق فقط گیج مى‏کرد، چون توى این کمدى، یکى از ماجراها موضوع ازدواج دوست من مى‏سى‏سى‏پى‏ست. عرض کردم، یکى از ماجراها. چون در اینجا سرنوشت شگفت‏انگیز سه نفر مرد مطرحه…