آیا مادر خوبی هستم؟

این سؤال که «آیا مادر خوبی هستم؟» از همان سال‌های اول زندگی در ذهن یک دختربچه شکل می‌گیرد. درست همان وقتی‌که به تقلید از مادرش عروسکی را بغل می‌کند یا روی پاهایش می‌گذارد و تکان می‌دهد تا آن را بخواباند. پس از آن، به مرور براساس دیده‌ها و شنیده‌هایش تعریف مادر خوب را در ذهنش تکمیل می‌کند. تکامل و تحول این تصویر و معنا ـ که شاید تا پایان عمر او ادامه پیدا کند ـ روی رفتار او تأثیر می‌گذارد و نحوه‌ی ایفای نقش مادری او را تعیین می‌کند.
تعریف «مادر خوب» برای هر فرد ـ با توجه به فرهنگ و خصوصیات خانوادگی او ـ متفاوت است و به طَبَعِ آن ممکن است انتظارات افراد با هم متفاوت یا حتی متعارض باشد.
تعریف «مادر خوب» حتی برای خود مادر در سنین مختلف تغییر می‌کند. انتظارات یک مادر از خودش در قبال نوزاد چندماهه‌اش‌با انتظارات او از خودش در قبال فرزند سی‌ساله‌اش متفاوت است. خانمی که تازه مادر شده ـ یا حتی قبل‌از آنکه مادر شود ـ دائم به این سؤال فکر می‌کند که «آیا توانایی ایفای نقش مادری را دارم؟» و وقتی فرزندش بزرگ‌تر می‌شود و پا به بلوغ می‌گذارد، این سؤال برایش مطرح می‌شود که «آیا در ایفای نقش خود درست عمل کرده‌ام؟ و چقدر موفق بوده‌ام؟»
این‌گونه سؤال‌ها فقط در ذهن مادر مطرح نمی‌شوند، بلکه همسر و سایر اطرافیان هم به این سؤال‌ها فکر می‌کنند و همان‌طور که گفتم هرکدام با توجه به فرهنگ و تعاریفِ ذهنی خودشان، پاسخ‌های متفاوتی به این سؤال‌ها می‌دهند. و یک مادر باید با توجه به تمام این اختلاف‌نظرها، راه درست خودش را پیدا کند.