آنیما در شعر شاملو

با بررسی و مطالعه‌ی اشعار احمد شاملو می‌توان به این نتیجه‌ی احتمالی رسید که آنیمای درون شاعر از طریق برخی از اشعار وی، خود را در قالب سمبل‌ها‌ی طبیعی مانند کوه، دریا، درخت، زمین، شب، ماه، حیوانات،‌ستاره،‌آفتاب‌و . . . و مفاهیمی ‌از قبیل تقدیر، باروری،‌فردیت، مادر و به‌ویژه عشق نشان داده است. شاملو پس از پشت‌سر گذاشتن دو تجربه‌ی ناموفق در ازدواج،‌با آیدا آشنا می‌شود و ازدواج با آیدا و وجود او در زندگی شاعر، الهام‌بخش بسیاری از اشعار و به‌خصوص اشعار عاشقانه‌ی شاملوست و تأثیر زیادی در تحول زندگی شاعر دارد.

به نظر یونگ «می‌توان معشوق و یا هر زن دارای اهمیت در زندگی مرد را، تجسم انسانی آنیما و نمادی از آنیما دانست» (گورین، 1370، ص: 197). بر این اساس، گویی آیدا، تبلور انسانی آنیمای شاملوست که در بسیاری از سروده‌ها‌ی شاعر تجلی یافته است.

در رساله‌ی حاضر، کوشش شده است که آنیما و تأثیر آن بر ذهن شاملو از جنبه‌ها‌ی گوناگون و در قالب مفاهیم و سمبل‌ها‌ی مختلف، مورد بررسی قرار گیرد.