آماندا (نمایش نامه در پنج پرده)،(نمایش نامه)

دوشس: شما هستید؟
آماندا: بله، مثل اینکه.
دوشس: صاف بایستید!
آماندا متعجب صاف می‌ایستد.
دوشس: چرا قدتون بلندتر نیست؟
آماندا: نمی‌دونم. کاریش نمی‌شه کرد.
دوشس: (آمرانه) پس بیشتر سعی کنید. (آماندا به او نگاه می‌کند.) دخترم… من شصت سال دارم و توی تمام زندگیم کفش‌های پاشنه‌بلند عهد لوئی پانزدهم به پا کردم. (کفش آماندا را نشان می‌دهد.) نه این‌طور کفش که فقط به درد دوچرخه‌سواری می‌خوره. شما فکر می‌کنید قد من بدون کفش چقدر باشه؟
آماندا: تقریبا یک متر و چهل سانتیمتر.
دوشس: (کمی دلخور) خیلی خب… قدِ من یک متر و سی و هشته، اما این خیلی مهم نیست، چون شما منو هیچ‌وقت بدون کفش نمی‌بینید، دختر خانم. هنوز هیچ‌کس منو بدون کفش ندیده. البته به استثنای دوک، شوهرم. اما اون این‌قدر نزدیک‌بین بود که نوک دماغ خودش رو هم نمی‌دید. (به طرف آماندا می‌رود و با تندی می‌پرسد.) این چیه؟
آماندا: (کمی خودش را گم کرده.) دستکش!
دوشس: بیندازیدش جلو سگ‌ها.
آماندا: جلو سگ‌ها؟