آخرین سفیدپوست

یک روز صبح، مرد سفیدپوستی به نام اندرس، از خواب که بیدار شد، فهمید پوستش کاملا تیره شده، به‌ رنگ قهوه‌ای سوخته. این مسئله آرام‌آرام و بعد ناگهان بر او آشکار شد، وقتی دست دراز کرد تا گوشی‌اش را بردارد و در نور آفتاب اول صبح، رنگ پوستش را دید، یک آن از ترس قالب تهی کرد که نکند آن دست مال خودش نباشد و دست مرد سیاه‌پوست دیگری باشد که در رختخواب او خوابیده‌. تصوری بود ترسناک و پذیرشش دشوار. خیلی زود دریافت که آن دیگری همراهش جابه‌جا می‌شود و در واقع آدم دیگری نیست، نه کسی جدای از او. خودش بود: اندرس… و این مایۀ آرامش خاطرش شد که تصور او از حضور آدم دیگری در اتاقش، وهمی بیش نبوده، البته این نکته را هم پیش چشمش آورد که تغییر رنگ پوستش هم شاید وهم باشد و خطای دید یا زاییدۀ ذهن خودش میان خواب‌وبیداری. اما حالا که گوشی موبایل را در دست داشت، دوربینش را به‌طرف خود چرخاند و چهره‌ای را دید که در دوربین به او زل زده؛ این چهرۀ خودش نبود!