آخرین روزهای والتر بنیامین

«شما از نیچه خوشتان نمی‌آید؟»
«آدم تاثیرگذار و خطرناکی است. می‌دانید، ما یهودی‌ها توجه خاصی به تاریخ داریم. آدم‌هایی که گذشته‌شان را فراموش می‌کنند شاید ناخودآگاه بخواهند آینده‌شان را ویران کنند. بوی مرگ می‌دهند. آن‌ها در واقع امیدوارند که هر نشانه‌ای را که به وضعیت فعلی نفرت‌بارشان منتهی می‌شود از بین ببرند.»
گئورگ با صدای بلند گفت: «آفرین! شما مهارت شگفت‌آوری در سخنوری دارید، آقای شولم. یک دموستن واقعی!»
بنیامین، بی‌توجه به برادرش، سیگاری روی لبش چرخاند. شمرده‌شمرده گفت: «من عمدتا با دیدگاه شما موافقم. می‌دانید، کار من در این‌جا، با همین کیفیت، به ماهیت تاریخ مربوط می‌شود، به فرایند تاریخی. می‌دانید، چیزی با عنوان تاریخ وجود ندارد، تاریخ یک داستان بزرگ است، لایه‌بندی نظرگاه‌ها.» مدتی مکث کرد. در ادامه گفت: «تاریخ یک‌جور اسطوره است. یک رویا، شاید حتی رویای یک رویا. خیلی ذهنی است؛ گمان می‌کنم چیزی که می‌گویم همین است.»