آخرین ایستگاه

همیشه فکر کرده‌ام که زندگی مثل یک کتاب است؛ ابتدا صفحه‌ی اول را ورق می‌زنی، و سپس صفحه‌ی بعدی را؛ و همین‌طور که صفحات را ورق می‌زنی بالاخره به آخرین صفحه می‌رسی. درعین‌حال، زندگی هیچ شباهتی هم به داستانِ درون کتاب‌ها ندارد. زندگی شاید کلماتی داشته باشد، شاید صفحاتش شماره بخورند، اما هیچ طرح و پیرنگی ندارد. شاید راهی برای پایان پیشنهاد کند، اما نقطه‌ی پایانی ندارد.