مگره و دیوار سنگی

– باز هم طبق معمول پول می‌خواست؟
– ای مرده‌شور … صادقانه بگویم، یادم نمی‌آید. برای چی بود؟ … اما باز هم همان قصۀ قدیمی بازگرداندن سلطنت بود. خب نظر شما چیست؟ فکر می‌کنید خودکشی کرده یا نه؟ لابد رسیده بود به آخر خط …
– گلوله از فاصلۀ شش هفت‌متری شلیک شده و هفت‌تیر هم اصلا پیدا نشده …
– پس در آن صورت … مسلما خودکشی نبوده! … شما چی فکر می‌کنید؟ … یک ولگرد رهگذر؟ …
– باور کردنش سخت است! پنجره‌های اتاق‌خواب به یک کوچه باز می‌شود که به هیچ‌جا جز ملک شما راه ندارد …
آقای ایلر با هیجان فریاد زد:
به یک ورودیِ بی‌مصرف! دروازۀ گذرِ گزنه خیلی سال است که باز نشده و من شک دارم بتوانم به شما بگویم کلیدش کجاست … با یک نوشابۀ دیگر چطورید؟
– نه، متشکرم …. به نظرم شما هیچ‌چیز نشنیده‌اید؟
– چی را نشنیده‌ام؟
– صدای گلوله؛ شنبه، سرشب شنبه …
– ابدا ! من خیلی زود خوابیدم … فقط روز بعد چیزهایی دربارۀ این جنایت شنیدم، از طریق کارگرم …
– و به فکر نیفتادید که دربارۀ دیدارتان با آقای کلمان به پلیس چیزی بگویید؟