مارماهی

ساعت حدود دو نیمه‌شب درحالی‌که صحنه تاریک است و صدای واق‌واق سگ می‌آید. رهام کودک است، با چاقوی خونی روی صحنه ایستاده و یک اتاق پشت سرش قرار دارد. صحنه کمی روشن شده و مادرش سلاله جلو او ظاهر می‌شود.
سلاله: دیگه دلیلی برای ترس‌هات وجود نداره.
رهام: من کشتمش؟ با… با همین دستام.
سلاله: هیس صداتو بیار پایین.