قصه های ادسا

خطبه‌ی عقد جاری شد. ربی روی صندلی راحتی نشست چند لحظه بعد، از اتاق بیرون اومد و دید از این سر تا اون سر حیاط میز ردیف شده. تعداد میزها به‌حدی زیاد بود همه‌شون توی حیاط جا نشدند، خلاصه اینکه دروازه رو باز کردند و دنباله‌ی میزها رو توی خیابون بالنیچنایا چیدند. روی میزها پارچه‌های مخملی پهن کردند. این قطار درازی که از میزها درست شده بود، به مار می‌مونست که روی شکمش پارچه‌هایی رنگارنگ پهن کرده بودند، به‌ویژه پارچه‌های مخملی نارنجی و سرخ.
همه‌ی اتاق‌های خونه تبدیل شده بودند به آشپزخونه. شعله‌های مات، مست و چرب از در و پنجره‌های دوده‌گرفته زبونه می‌کشیدند…