قتل های الفبایی

یادت هست چند روز پیش چه سوالی از من کردی؟ گفتی: «اگر همان‌طور که یک غذا سفارش می‌دهی بتوانی یک جنایت سفارش بدهی، چه جنایتی سفارش می‌دهی؟»
از این شوخی او خوشم آمد و گفتم:
– اجازه بده یک نگاه به صورت آنها بیندازم. سرقت؟ جعل اسناد؟ نه، اینها خیلی آبکی است. قتل خوب است -جنایت خونین- البته با مخلفات.
– و طبیعتا با پیش‌غذا.
– خب، قربانی کی باشد؟ زن یا مرد؟ به نظرم بهتر است -یک آدم‌حسابی. یک امریکایی میلیونر. نخست‌وزیر. صاحب امتیاز روزنامه. و صحنه‌ی جنایت … یک کتابخانه‌ی قدیمی چطور است؟ خیلی هم خوب است. از نظر محیط، هیچ‌جا بهتر از آنجا نیست. اسلحه چی؟ … اسلحه می‌تواند خنجری باشد که تیغه‌اش خمیدگی جالبی دارد. یا یک آلت قتاله‌ کُند … یا یک مجسمه سنگی.
پوآرو آهی کشید. گفتم:
– و البته سم… اما مسموم کردن دیگر خیلی تخصصی است. یا یک تیراندازی پر سر و صدا با اسلحه در شب.