فرزند عزیز

دنیای ما دیوارهای مستحکمی دارد. نه پنجره دارد، نه در. دنیای ما کوچک است. اگر با گذاشتن پاشنه‌ات جلوی انگشت‌های پایت اندازه‌اش بگیری، از قفسۀ کتاب‌ها تا آشپزخانه بیست‌وچهار قدم است. دنیای ما قوانین، مجازات‌ها و زمان خاص خودش را دارد.
مسئلۀ قدرت است.
فکر می‌کنی ما را داخل حبس کرده‌ای. ما زندانی‌هایت هستیم. از همه چیز منزوی شده‌ایم، از بیرون، از آدم‌ها. فقط مال توییم.
بله، مسئلۀ قدرت است.
قدرت تو از چهار دیوار مستحکم و بیست‌وچهار قدم تشکیل می‌شود.