غرقگی هنر است (چگونه در زمان مناسب غرق کار شویم،تمام حواسمان را معطوف آن کنیم و…)

شما این حس را می‌شناسید. بی‌شک بیشتر از یک بار تجربه‌اش کرده‌اید. اتفاق که می‌افتد، بگویی‌نگویی حسی جادویی دارد و حتی عجیب و رؤیایی. وقتی هم که رخ ندهد، انگار چیزی حیاتی گم شده است.
البته که منظورم حس غرقگی در کار است. وقتی غرق در کاری می‌شوید، هر کاری که باشد، سایر چیزها کمرنگ می‌شوند. شش‌دانگ حواستان جمع همان کار می‌شود. بسیار متمرکز می‌شوید.
بیشتر افراد بر این باور هستند که غرقگی در کار شانسی است. وقتی اتفاق می‌افتد که به آنها الهام شود. گمان می‌کنند مسأله‌ای فراتر از اختیار آنهاست.
ولی غلط است. عوامل بی‌شماری هست که با مهار آنها به غرقگی در کار می‌رسیم، آن‌هم هروقت که بخواهیم.
ولی بعدا به سراغشان می‌رویم.
بچه که بودم، با غرقگی آشنا شدم. آن موقع‌ها، در مسابقات شنا شرکت می‌کردم. بنابه دلایلی که هنوز نامشخص است، مربی لقب «پسر مسافت‌های دور» را به من داده بود و من را به مسابقاتی مثل 1500 متر آزاد می‌فرستاد. تمرین‌هایمان ساعت‌ها طول می‌کشید.