عینک دور طلایی و پنج داستان دیگر (داستان های شرلوک هولمز)

زن هفت‌تیر برّاق کوچکی را از کیفش درآورده بود و داشت از فاصله نزدیک گلوله‌های آن را پی‌درپی در بدنِ میلوِرتن خالی می‌کرد. میلوِرتن یک قدم به عقب برداشت و بعد با صورت روی زمین افتاد و به شدت شروع به سرفه و چنگ زدن لابلای کاغذهای روی میز کرد. بعد به هر زحمتی بود از جا بلند شد، گلوله دیگری خورد و به روی زمین در غلتید. و فریاد زد:
-شما که مرا کشتید!
و بی‌حرکت ماند. زن مدتی به او خیره شد و پاشنه کفشش را روی صورت او گذاشت و فشار داد. دوباره به میلوِرتن نگاه کرد ولی از او هیچ صدایی یا حرکتی مشاهده نکرد. با صدای خشّ لباسی را شنیدم. هوای سرد شبانگاه به درون اتاقِ گرم وزید و فرشته انتقام رفته بود.
هیچ‌گونه مداخله‌ای از سوی ما نمی‌توانست میلوِرتن را از عاقبت شومش نجات دهد؛ ولی زمانی که زن داشت گلوله‌هایش را یکی پس از دیگری در تن میلوِرتن خالی می‌کرد خواستم از پشت پرده بیرون بپرم که ناگهان فشار دست سرد و محکم هولمز را روی مچ خود حس کردم.