عروسی (با نقدی از ویساریون بلینسکی)

کاچکاریوف [رو به بیرون صحنه]: لعنت بر شیطان! این احمق هم عاشق شده! ممکن است مزاحمت درست کند. [با صدای بلند] اصلا هم خوشگل نیست، به هیچ وجه.
نیمرو: دماغش بزرگ است.
ژیواکین: نه، متوجه دماغش نشدم خودش… همچین ترگل ورگل است.
آنوچکین: من هم با عقیده آقایان موافقم. نه، نه، منظورم در آن نیست… حتی فکر می‌کنم با آداب معاشرت اشرافی آشنا نیست. تازه نمی‌دانم فرانسوی بلد هست یا نه.
ژیواکین: اجازه می‌فرمایید بپرسم در این صورت چرا خودتان امتحان نکردید و با او فرانسوی حرف نزدید؟ شاید هم بلد باشد.
آنوچکین: خیال می‌کنید من فرانسوی بلدم؟ نه متأسفانه تربیت خوبی نداشته‌ام. پدرم آدم نفهم و بی‌شعوری بود. حتی به فکر آن نبود که به من فرانسوی یاد بدهد. آن موقع هنوز بچه بودم، راحت می‌توانستم یاد بگیرم. کافی بود فقط حسابی کتک بخورم، آن وقت یاد می‌گرفتم، حتما یاد می‌گرفتم.
ژیواکین: خوب حالا که خودتان هم بلد نیستید پس چه فایده دارد که زنتان…
آنوچکین: نه، نه، در مورد زن‌ها قضیه کاملا فرق می‌کند. زن حتما باید فرانسوی بلد باشد، وگرنه نه این، نه آن… [با ژست‌هایی منظورش را می‌رساند] هیچ کدامش به درد نمی‌خورد.