صوفی صافی (درآمدی بر شناخت اندیشه های مولانا)

مولانا با استفاده از تمثیلی افلاطونی، حقایق واقعی عالم، اعم از عشق را به‌گونۀ زیبایی بیان کرده اســت. یک شــکارچی را در نظر آورید که می‌خواهد پرنده‌ای را، که در آسمان در حال پرواز است، شکار کند. او می‌تواند حرکت پرنده را از سایۀ آن، که بر زمین افتاده است، دنبال کند. اما لحظه‌ای که می‌خواهد تیر را پرتاب کند، باید بداند اگرچه سایه دقیقا شبیه پرنده است، سایه‌ای بیش نیست و تیر باید به بالا پرتاب شود:
مــرغ بــر بــالا و زیــر آن ســایه‌اش می‌دود بر خاک چندان مرغ‌وش ابلهــى صیــــاد آن سایــــه شــود می‌دود چندان که بی‌مایه شود
عشــق مجازی نیز مانند سایۀ آن پرنده است که حرکت و مسیرش دقیقا مانند حرکت و مسیر پرنده در هواست؛ اما با شکار سایه نمی‌توان به صید رسید. امکان دارد عشق مجازی راه و جهت عشق حقیقی را به عاشق نشان دهد؛ اما این تنها سایه‌ای از واقعیت عشق حقیقی خواهد بود. ازاین‌روست که مولانا تنها عشق به حقیقت پایدار عالم را عشق حقیقی می‌داند؛ زیرا هرچه غیر از آن است فانی است و عشق بر مرده، جز دلمردگی ندارد.

@media (max-width: 768px) {
.video-wrapper {
max-width: 100%;
min-height: 180px; /* یا هر مقداری که بهتر دیده بشه، مثلاً 160px یا 200px */
}
}

@media (min-width: 769px) {
.video-wrapper {
max-width: 800px;
}
}