شش درنای سرخ فام

حالا در چشمانش غنای خاک تابستان را می‌دیدم. بینی‌اش از سرما به‌طرز دل‌نشینی سرخ شده بود و صدایش مانند آهنگ محبوبم بود که هرگز از شنیدنش خسته نمی‌شدم. خنده‌دار بود که او چگونه قلبم را دزدیده؛ آن هم درحالی‌که روزی که همدیگر را دیدیم، قصد دزدی از او را داشتم.