سفر شفابخش (درس هایی از مدرسه زندگی)

در گذشته، بدون بودن در قبیله یا گروه جان سالم به در نمی‌بردیم. به دلیل ضعف ذاتی‌مان برای زنده ماندن، مجبور بودیم به خانواده و جامعه متکی باشیم. این موضوع تا حدودی باعث به وجود آمدن ظلم و ستم می‌شد، ولی ما را از بیگانگی با دیگران و دوری از آن‌ها، که از خطرات کنونی مدرنیته است، محفوظ نگه می‌داشت.
ما بیشتر از هر موقع دیگری قادر شده‌ایم بدون دیگران به حیاتمان ادامه دهیم، در شهرهایی با جمعیت ده میلیون نفر می‌توانیم روزها بدون به زبان آوردن کلمه‌ای دوام بیاوریم، ولی هنر اعتراف کردن به درد‌هایمان پیش دیگران و ساختن رابطه‌هایی بر پایۀ آسیب‌پذیری را از دست داده‌ایم. فرد خوش‌شانسی هستیم اگر بتوانیم ادعا کنیم موقع بروز مصیبت یکی دو نفر هستند که می‌توانیم از آن‌ها کمک بخواهیم.