زن هفت هزار ساله

عشق کودکی‌های سیاوش بودم. وقتی در عروسی خواهر بزرگش در حیاط خانه‌شان رقصیده بودیم، عاشق من شده بود. به مادرش گفته بود یا با مهرانه ازدواج می‌کنم یا هیچ‌وقت زن نمی‌گیرم. ولی پسرعمویش در دلبری زودتر از او دست به کار شده بود. وقتی می‌خواست برود کانادا، برای خداحافظی با پدرش به خانه‌ی ما آمدند. یادم است موقع خداحافظی پوست تیره‌ی صورتش، برق می‌زد و دست‌هایش می‌لرزید. کاش همه‌ی صمیمی‌ها را با خودش برده بود. کاش همه‌ی شهر را با خودش برده بود.