ترجمان دردها

شستن بشقاب‌ها که تمام شد، به پیشخوان تکیه دادند و هر کدام با یک سرِ حوله دستشان را خشک کردند. سرِ ساعت هشت، خانه در تاریکی فرو رفت. شوکومار شمع‌ها را روشن کرد، از شعله‌ی کشیده و جاندار آن‌ها خوشش آمد.
شوبا گفت: «بیا بنشینیم بیرون. به نظرم هوا هنوز گرم باشد.»
هر کدام یک شمع برداشتند و روی پله‌ها نشستند. وقتی هنوز برف روی زمین بود، عجیب به نظر می‌رسید که بیرون بنشینند. ولی امشب همه از خانه‌هایشان آمده بودند بیرون، هوا آنقدر مطبوع بود که آدم‌ها را بی‌قرار کند. درهای توری باز و بسته می‌شد. گروه کوچکی از همسایه‌ها چراغ‌قوه به دست از مقابلشان گذشتند.