تاریخچه علم نجوم

طالع‌بینى در واقع تلاشى بسیار کهن براى تعیین چگونگى تاثیر اجرام سماوى بر زندگى در زمین و خصوصا امورات بشر است. گرچه دانش طالع بینی به عنوان یک ایده موهوم پرستى، امروزه از صحنه خارج شده است اما بر پایه‌های محکمی از مشاهدات نجومى و استدلال‌هاى ذهنى استوار بوده است. طالع‌بینان با علم طالع‌بینی در تلاش براى پیش‌بینى وقایع آینده و جستجوى فال‌ها و مستندات آن بوده سعى داشتند تا به آسمان نظم ببخشند و از این رو به شیوه رفتار خورشید، ماه و سیارات دقت می‌کردند. در این زمینه تاکید خاصى بر روى وقایعى غیره‌منتظره همچون گرفت‌ها، دنباله‌دارها، بارش‌های شهابى و ظهور ستارگان جدید می‌شد.

بعد از انحطاط تمدن یونان باستان، مهم‌ترین پیشرفت‌هاى ستاره‌شناسی توسط دانشمندان مسلمان به دست آمد. دوره تسلط اسلام به مدت بیش از 800 سال ادامه یافت، دانشمندان و منجمان مسلمان متون باقیمانده از یونان باستان را به عربى ترجمه کرده و آن را با دانش ستاره‌شناسی خود تلفیق نمودند. دستورات اسلام براى عبادات روزانه و ماهانه و نیاز به پیدا کردن جهت قبله و جهت ساخت مسجد بدین معنا بود که نیاز فورى به تعیین زمان و مکان با دقت بسیار بالا و با استفاده از علم ستاره‌شناسی وجود دارد. مثلثات پیچیده سماوى، توابع مثلثاتى و جبر در این زمان گسترش یافتند و اسطرلاب (یک اختراع یونانى که به عنوان ساعت استفاده می‌شد) تا حد بسیار زیادى پیشرفت کرد.

با اتکا به دست‌آوردهای علم نجوم و ستاره‌شناسی پرواز فضاپیماهای سرنشین‌دار در منظومه شمسى در آینده غیرقابل اجتناب است. دانشمندان فضایی در حال طراحی ماموریت‌های سرنشین‌دار به مریخ می‌باشند. در ضمن این دانشمندان در حال جمع‌آورى دانشى هستند که سفرهاى فضایى درازمدت را به واقعیت نزدیک کند.