قصه های لنینگراد 1 (بچه های کلاغ)

تانیا روی چهارپایه رفت، روی لبۀ پنجره ایستاد و دریچۀ کوچک پنجره را باز کرد. دست لاغرش را بیرون برد و خرده‌‏های ریز نان را داخل خانۀ کوچک چوبی که از چهار طرف باز بود ریخت. آن‌ها همیشه زمستان‌ها خانه‌‏هایی برای غذای پرنده‌‏ها می‌‏ساختند.
شورکا فهمید که بورژوا چیز خوبی نیست. بابا و مامان همیشه می‌‏گفتند نباید بورژوا بود.
تانیا دریچه را بست و مدتی روی لبۀ پنجره ایستاد. ناگهان یک پرنده به‌سمت خانۀ چوبی پرید. تانیا از شیشۀ سرد و یخ‌‏زده نگاه کرد و فکر کرد که بعضی آدم‌‏ها در زمستان تنها به همه‌جا می‌‏روند؛ خوب است اگر کسی همراهشان باشد.
گنجشکی روی پاهای ظریفش به‌سمت خرده‌نان‌ها پرید و مشغول نوک ‏زدن شد. تانیا در سکوت او را نگاه می‌‏کرد.
شورکا با شک ‌و تردید گفت: «باید بابا رو نجات بدیم.»