برساخت «اصالت» (مطالعه ی انتقادی تاریخ اجتماعی ایران از دریچه ی موسیقی (1294-1358))

فریدون فرزانه نیز در مقاله‌ای نسبت به کنگره موضع می‌گیرد. فرزانه موسیقی‌دانی است از خاستگاهی دیگر و متعلق به جریان مین‌باشیان-محمود که در دهه‌های گذشته با وزیری و پیروانش درگیر شده‌اند. جریان مین‌باشیان-محمود، که تسلط بالایی بر موسیقی اروپایی داشتند و به آموزش حرفه‌ای موسیقی غربی معتقد بودند، نه از نظرگاه «اصالت» که از موضعی دیگر نظریه‌ی موسیقی وزیری را نفی می‌کردند. این موسیقی‌دانان تلفیق دستگاه‌های ایرانی با مبانی موسیقی غربی را بی‌حاصل می‌دانستند، و برای رشد علمی موسیقی، گسستی رادیکال از ردیف و دستگاه‌های ایرانی را پیشنهاد می‌کردند و به‌جای آن «فولکلور» ایران را می‌نشاندند. هدف غایی‌شان نیز آن بود که با بهره‌گیری از «فولکلور» -در قالب آن زبان بین‌المللی که در کنسرواتوارهای اروپایی آموخته بودند- به داد موسیقی ایران برسند.