باکوی زیرزمینی در وادی عشق و مبارزه (مجموعه ادبیات آذربایجان)

_ خوب به چشم‏های من نگاه کن! اینجا کارخانه است. جای حرف‏های مخفی نیست. تو باید برای همیشه بدانی که من حساب صدها آهنگر مثل تو را در عرض یک دقیقه می‏دهم و بیرونش می‏کنم. این کار به هیچ جای کارخانه برنمی‏خورد. باید بدانی که بین کارخانه‏های شرکت نوبل، کارخانۀ قاراشهر اینجا از لحاظ مقررات نمونه است. این مقررات نتیجۀ دقت من در کارهاست. اینجا مکانیک‏هایی مثل چلمان وجود دارند. فهمیدی؟ خوب تو گوشت فرو کن، به من می‏گویند چلمان!…
چلمان زیاد حرف زد. پاولوشا چندان اهمیتی به او نداد. آهن سرخ را از کوره با انبر سنگین برداشت. بر روی سندان گذاشت، با پتک کوبید و گفت:
_ می‏شناسمت، تو هم مرا می‏شناسی. به من هم در قاراشهر می‏گویند پاولوشای آهنگر! تو در کارخانۀ قاراشهر نوبل مکانیک مشهوری هستی، من هم در تمام کارخانه‏های باکو به پاولوشای آهنگر شهرت دارم. در باکو پاولوشا نمونه است! من هم بهت پیشنهاد می‏کنم سعی کنی مرا بهتر بشناسی. با اینکه هر روز مرا زیر نظر داری، باز دربارۀ من چیزی نمی‏دانی.
پاولوشا با انگشت عرق پیشانی‏اش را سترد. قطرات عرق روی آهن تفته ریخت و بخار شد. سپس با خونسردی آهن را در کوره گذاشت. آهن دوّم را که به‏سان زبان گاو سرخ شده بود، برداشت و کوبید و به کار پرداخت.