بازگشت فرزند و بکن لبرویر

ناگهان پدرم با پیراهن آستین‌کوتاه از خانه بیرون آمد. واضح دیدمش. خم شدم و از میان شاخه‌ها پاییدمش. در خنکای میان برگ‌ها، یک دنیا حشره در جنبش بود. مرا ندید. دیگر پسرش نبودم. پنهان شده بودم و همچون جانیان، بی‌آن‌که خبر داشته باشد، می‌پاییدمش… پیر شده بود. آن‌قدر آشفته بودم که از پیری‌اش دلم گرفت.