ایگلو

متین صبح، سر میز همان‌طور که لقمه می‌گرفت و تندتند می‌جوید، گفته بود: «من پول‌هام رو دادم یه نفر دیگه به جام بازی کنه. پول‌هام رو باخت. پول نداشته باشم و باز هم بخوام اینجا بمونم، بدبخت می‌شم.» دوست نداشت فکر کند عاقبتِ او هم با آن متین یکی است و برای آنکه بیشتر نشنود، سوپش را تند سر کشیده و از سر میز بلند شده بود. حالا از متین خبر نداشت، خودش هم باخته بود.