اولکر آبلا

اولین بارم نیست. طرف وقتی کتک می‌زند نمی‌گوید این هم بنده‌ی خداست… برای شکستگی و زخم‌هایی آمدم که دیگر نمی‌توان پنهانش کرد تا غریبه نفهمد. درب‌وداغون آمدم یا بعد از بچه‌هایی که با این‌ور و آن‌ور پرت‌کردن خودم انداختمشان… زیاد برای درمان آمده‌ام، اما این‌ بار برای پیش‌گیری آمده‌ام. پوسترهای توی بیمارستان را دیده‌اید که نوشته تشخیص به‌موقع زندگی را نجات می‌دهد. تدبیر به‌موقع هم زندگی را نجات می‌دهد. دست‌کم امیدوارم…
زنان کتک‌خورده وقتی به این‌جا می‌آیند نمی‌توانند بگویند از پدر، برادر یا شوهر کتک خورده‌ایم، خجالت می‌کشند. می‌گویند زمین خورده‌ایم و از این چیزها. البته پرستارها و دکترها فورا می‌فهمند. من؟ از چشم‌هایشان می‌فهمم. نه‌فقط از کبودی، از ترسشان… حوزه‌ی تخصصم است. چراکه نه؟ اگر دکترها شش سال پزشکی می‌خوانند من هم بیست سال از شوهرم کتک خورده‌ام. آن‌ها بهتر می‌فهمند یا من؟