از زندگی سیرم،ولی دلم می خواهد دوک بوکی بخورم

خودکاوی همیشه برایم سخت است؛ مخصوصا وقتی با احساسات منفی دست‌وپنجه نرم می‌کنم. چطور بگویم… آخر وقتی می‌دانم روی یک تکه زباله پا گذاشته‌ام، چرا باید آن را از زمین بردارم و از نزدیک نگاهش کنم تا بیشتر مطمئن شوم که زباله است؟!
آرزو دارم راهی پیدا کنم تا کمتر در بدی‌ها گیر کرده و بیشتر خوبی‌ها را ببینم. می‌خواهم باز هم اشتباه کنم، شکست بخورم و مسیرهایی نو برای پیمودن بیابم. می‌خواهم از امواج هیجانات درونم لذت ببرم و به آن‌ها به چشم ضرب‌آهنگ زندگی نگاه کنم. می‌خواهم در دل ظلمت آن‎قدر پیش بروم تا کورسویی از نور بیابم و مدت‌ها زیر چتر آن زندگی کنم. امیدوارم روزی به آرزویم برسم.