از خواب های نوه قدم بخیر و اوس ولی بابا (نقد و بررسی آثار داستانی یوسف علیخانی)

باز شدن پای یوسف به تهران و قدم گذاشتن در عرصۀ دانشگاه، برای او ورود به محافل ادبی و آشنایی با بسیاری از نویسندگان و طرفداران ادبیات را به همراه داشت. طی سال‌های تحصیل، او در دنیایی از کتاب‌های ناشناخته سیر می‌کرد و هر روز به آمار مطالعاتی خود می‌افزود. در سال 1377 پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، در واحد خبر نیروی زمینی ارتش، به مدت دو سال (77_ 79) مشغول خدمت سربازی شد و در همین بازۀ زمانی فعالیت‌های ادبی خود را نیز آغاز کرد و از سال 78 به مترجمی زبان عربی پرداخت و این بار قدم به دنیای روزنامه‌نگاری گذارد. سال‌ها کار و فعالیت در عرصۀ خبرنگاری و روزنامه‌نگاری، او را با دنیایی پرحادثه و سرشار از انسان‌های رنگارنگ آشنا کرد. در همین ایام مدام مطالب ادبی می‌نوشت و با نویسنده‌ها مصاحبه می‌کرد؛ همچنین مطالب مختلف ترجمه می‌کرد که در روزنامۀ مناطق آزاد، صبح امروز، آفتاب یزد و… منتشر می‌شد. برخی از آثار داستانی او طی همین سال‌ها نوشته شده است؛ ازجمله: داستان کوتاه «سَمَک‌های سیاه‌کوه ِمیلک» (اردیبهشت 1378) و «قدم‌بخیر مادربزرگ من بود» (شهریور 1378)