آن هنگام که نفس هوا می شود

مسئولیت مرگ همچون یوغی سنگین بر گردن‌مان بود. شاید زندگی و هویت بیماران‌مان در دست ما باشد، اما مرگ همیشه برنده است. حتی اگر تو کامل باشی، دنیا کامل نیست. راز زندگی این است که بدانی ورق‌ها طوری جور می‌شوند که تو بازنده باشی،که دست تو یا نظر تو نادیده گرفته می‌شود، درحالی‌که هنوز برای پیروزی بیمارانت می‌جنگی. هرگز نمی‌توانی به کمال برسی، اما می‌توانی نزدیک‌شدن به چیزی را که پیوسته برایش تلاش می‌کنی باور داشته باشی.