آن روزگاران تهران (سیاه قلم های خسرو خورشیدی)،(گلاسه)

نگارخانه شاهی (در سال ۱۳۲۶)
خیابان لاله‌زار از تئاتر نصر تا تئاتر لاله‌زار و خیابان استانبول، شروع می‌شد، وجود سینماها، مغازه‌ها، بانک‌ها، کافه‌ها، سالن‌های خیاطی زنانه‌ی متعدد و فروشگاه‌های لوازم مد و زیبایی، خیابان را به خیابانی زنده و پرجنب‌وجوش تبدیل کرده بود.
در اوایل دهه بیست، در نگارخانه شاهی نمایشگاهی از نقاشی‌های لوازم‌خانگی به نمایش گذاشته شده بود. با وجود آن‌که مردم هنوز با هنر نقاشی به‌صورت حرفه‌ای آشنا نبودند، ولی عده‌ای برای تماشا می‌رفتند.
نگارخانه شاهی در طبقه‌ی دوم در بالای یکی از فروشگاه‌های کفش قرار داشت و ورودی آن هم از کوچه‌ای در خیابان لاله‌زار بود. نمایشگاه از چند تابلو نقاشی با موضوعات مختلف مثل مناظر طبیعی، پرتره، گل و گلدان و طبیعت بی‌جان تشکیل شده بود.
در آن زمان محل نمایشگاه به صورت ساده و بدون هرگونه دکور خاصی بود. دیوارها گچ‌کاری ساده‌ای داشتند و فقط با میخ تابلوها نصب شده بودند. به‌دلیل استفاده‌ی مداوم از محل، دیوارها دوده گرفته و رنگ‌ورو رفته به نظر می‌آمدند.
فروش بلیت نداشت، و بازدید برای عموم آزاد بود. برخی آثار از نقاشان ایتالیایی، فرانسوی و آلمانی بودند و بعضی نیز کار نقاشان ایرانی.
در آن زمان، نگارخانه شاهی جزو معدود محل‌هایی بود که آثار نقاشی در آن به نمایش گذاشته می‌شد.
در سال‌های بعد، نمایشگاه‌های هنری در تهران رونق گرفت و نگارخانه‌های خصوصی به‌وجود آمد. ولی نگارخانه شاهی، از اولین تجربه‌های رسمی نمایشگاه آثار نقاشی در تهران به‌شمار می‌آید.
کارمندان و کارگران بانک‌ها، مغازه‌ها و شرکت‌های اطراف، برای دیدن تابلوها به نگارخانه می‌رفتند و گاهی چند دقیقه‌ای وقت می‌گذراندند. بدون توجه به هدف هنری، فقط برای سرگرمی نگاه می‌کردند.