شرلوک هولمز و سایه های سن پترزبورگ (ادبیات پلیسی27)

گلوله‌ای که به آرتور بلک شلیک شده بود، دلیل مرگش نبود. آنچه به زندگی‌اش پایان داده بود، هنوز هم در پرده‌ای از ابهام است.
قریب به دو سال از درگیری گریزناپذیر شرلوک هولمز و پروفسور موریارتی در آبشار رایچن‌باخ می‌گذرد. عموم مردم (ازجمله خودم) هنوز معتقدیم هولمز به قتل رسیده است اما من، همان‌طور که در جاهای دیگر هم اشاره کرده‌ام، علی‌رغم ناپدید شدن او، هرگز علاقه‌ام را به چالش‌های پزشکی قانونی از دست نداده‌ام.
درنتیجه، در طول سال‌های غیبت هولمز، همچنان گزارش‌های عمومی جنایات و تحقیقات مربوط به آن را ادامه دادم. درواقع، پلیس اغلب در مورد موضوعات مختلف جنایی نظرهای پزشکی‌ام را می‌خواهد. وقتی مرکز پلیس اسکاتلندیارد گفت: «دکتر واتسون، به کمک شما نیاز داریم.» خودم را موظف دانستم که تمام تلاشم را بکنم، حتی بدون راهنمایی دوست مورد اعتمادم. احساس می‌کنم کمک ارزشمندی برای پرونده‌هایشان هستم. از نتایج این همکاری، دعوت من در سال 1893 برای شهادت در هیئت تحقیق در برایتون بود. هرچند مطمئنم یک دکتر محلی هم می‌تواند این کار را همین‌قدر خوب انجام دهد، به تصور من، مقامات پلیس قصدشان این است که بحث و جدال را به کمترین حد ممکن برسانند و برای این کار امید به حضور یک همکار در هیئت تحقیق داشتند. در پرونده‌ی برایتون، سه قتل وجود داشت. اما این پرونده، شامل افراد معمولی نبود که خودشان را درگیر جزئیات بیمارگونه کنند، بلکه گروهی از روشنفکران بانفوذ بودند که برای توضیح چندین قتل، اشتیاق وافر نشان می‌دادند.
یکی از مقتول‌ها، آرتور بلک، که نامش در بالا ذکر شد، ریاضی‌دانی مشهور و منتقد ادوارد گارنت بود، که پدرش به‌عنوان کتابدار کتاب‌های چاپی در موزه‌ی بریتانیا خدمت می‌کرد. همسر ادوارد، خواهر مقتول در یونان و کمبریج تحصیل کرده بود. با وجود شمار زیادی از روشنفکران علاقه‌مند، اسکاتلندیارد به این نتیجه رسید که تحقیقات جنایی با مراقبت‌های ویژه‌ای انجام شود.