زمان بندی تمرینات قدرتی در فوتبال

زمان بندی در اصل برای ورزشکاران قدرتی و توانی که در تلاش برای رسیدن به اوج اجرا در هنگام مسابقه هستند به وجود آمده است. اکنون این مفهوم برای همه انواع برنامه های آماده سازی جسمانی گسترش یافته است. بسیاری از مردم شکل گیری زمان بندی تمرین در دهه های 1950 و 1960 را به کشورهای بلوک شرق نسبت می دهند. جالب توجه این که، نظریه زمان بندی براساس کار یک هورمون شناس کانادایی به نام هانس سلای پایه ریزی شده است. هانس سلای درباره غده آدرنال و اثرات انواع مختلف فشار برروی حیوانات مطالعه کرد. وی مفهوم سندرم سازگاری عمومی را ارائه داد که براساس آن عامل فشارزا ابتدا موجب کاهش چشمگیر در عملکرد فیزیولوژیکی می شود، اما اگر حیوان زنده بماند، در طول 6 تا 8 هفته سازگاری به فشار رخ می دهد و سرانجام این سازگاری به فلات می رسد. اگر فشار حذف نشده، یا تغییر نکند، موجب اختلال شده و حیوان خواهد مرد. تمرین زمان بندی شده، مانند اصل تنوع که کلید آماده سازی جسمانی مطلوب با تمرین قدرتی بلندمدت است، ارتباط تنگاتنگی با اصل اضافه بار تدریجی دارد. در واژه شناسی زمان بندی دیدگاه های متفاوتی به شرح ذیل وجود دارد:

1.واژه شناسی سنتی آمریکایی

2.واژه شناسی سنتی اروپایی

3.واژه شناسی جدید آمریکایی که ریشه در واژه شناسی سنتی اروپایی دارد.

تنوع در واژه های زمان بندی، درک برنامه تمرینی زمان بندی شده را با مشکل مواجه می سازد. علاوه براین، الگوهای پیشنهادی متعددی برای استفاده از زمان بندی وجود دارد. با این حال، همه انواع واژه شناسی زمان بندی، نوع ویژه ای از تمرین، بخش معینی از یک سال تمرینی یا مدت معینی از زمان یک سال تمرین را توصیف می کنند. این امر درک همه الگوهای گوناگون واژه شناسی زمان بندی را کاملا آسان می نماید. عموما گسترش واژه شناسی اولیه زمان بندی به اروپایی ها نسبت داده می شود. برخی از آمریکایی ها، از واژه شناسی اروپایی و برخی دیگر از واژه شناسی خود برای توصیف برنامه های تمرینی زمان بندی شده استفاده می کنند.

سازگاری مفاهیم زمان بندی جهت استفاده در طراحی برنامه های تمرین قدرتی برای ورزشکاران غیرقدرتی و غیرتوانی می تواند با تعدیل مفاهیم سنتی و دستکاری متغیرهای کوتاه مدت برنامه تمرین (برای مثال زمان بندی فواصل استراحت برای بالا بردن تحمل اسیدلاکتیک) ایجاد شود.