این دست بی صدا

صحن خلسه است زندگی
صحن خلسه با هزار در

من که این‌چنین مشرّفم
کاروان قرص‌های من
هر نفس هزار نوبت از
هر هزار در گذشته است

خوش به حال من که ساکتم
مثل عکس رودخانه‌ها؛
خوش به حال من که دست و رو
با خیال من نَشُسته است
از کنار آب‌های من
عابری اگر گذشته است

خوش به حال من که زنده‌ام
خوش به حال من که رفته‌ام
خوش به حال من که می‌روم؛
خوش به حال من که سال‌هاست
آنچه در گذشته بوده‌ام
در گذشته درگذشته است

این درخت_ این درختِ باد_
شادِ شاد مثل یک شبح
شادِ شادِ شاد مثل باد
با جمیع تکه‌های خود
از میان تیغه‌تیغه‌ی
باغی از تبر گذشته است