تقصیر مقصر

هیچ شیئی در عالمِ وجود در معرض خطرِ تهدید قرار نمی‌گیرد. تهدید به هر امری که او را از بودن؛ از حضور در عالمِ وجود دچار احساسِ سرافکندگی و یا چیزی شبیه به شرمندگی کند. هیچ حیوانی دچار احساسِ شرمندگی نمی‌شود؛ هیچ نباتی، هیچ گیاهی، هیچ ماشینی که زاییده‌ی ذهن و ساختِ دستِ بشر است. هیچ‌چیز در حیات، در عالمِ وجود دچار این سرافکندگی نمی‌شود جز انسان. چناچه این موجود که پیچیده‌ترین در وجود است؛ توانست این احساس را در خود جای دهد؛ حلاجی‌اش کند و از آن بگذرد و آن را تاب آورد بقایش ممکن و چنانچه از شرم خودش را مجنون بپندارد؛ هرچند زنده، بقایش به حتم حیاتی‌ست؛ در نازل‌ترین شانِ مقدور به تصوّر.