مبحث دو سو جنسیتى در خام‌ترین شکل خود توسط سخنگویان و وارونگى جنسیتى مردانه مطرح شده است. مغزى زنانه در کالبدى مردانه. تنها اینکه ما از منش‌هاى شخصیتى «مغز زنانه» بى‌خبریم. جایگزینى مشکلى روان‌شناختى با مطلبى تشریحى هم بیهوده و هم غیرمجاز است. کوشش توجیهى فون کرافت‌ـابینگ به ظاهر از اظهار نظرهاى اولریش دقیق‌تر است، اگرچه در اساس با آن تفاوتى ندارد. فون کرافت – ابینگ بر این باور است که داده ارثى دو سو جنسیتى در فرد ملازم با مرکزهاى مغزى زنانه و مردانه و همچنین اندام‌هاى جنسى تنى است. این مرکزها نخست در زمان بلوغ تکامل مى‌یابد، به‌طور غالب تحت تأثیر غده‌هاى جنسى‌اى که به این مرکزها بستگى ندارند. اما مرکزهاى مردانه و زنانه بى‌تشابه به همان مغزهاى مردانه و زنانه نیست، به‌جز آنکه ما مطمئن نیستیم که آیا مجازیم براى عملکردهاى جنسى، منطقه‌هاى مغزى محدود شده (مرکزهایى) نظیر آنچه براى زبان قایل هستیم، فرض کنیم. پس از این گفت‌وگوها باز هم دو اندیشه باقى مى‌ماند. اینکه براى وارونگى جنسیتى نیز استعداد ارثى دو جهت جنسیتى در نظر گرفته مى‌شود، تنها بدون آنکه بدانیم، این استعداد ارثى چگونه در فراسوى پیکر، بدون تشریحى جاى گرفته است، دوم اینکه بحث بر سر اختلاف‌هایى است، که به غریزه‌ی جنسى در مسیر تکاملیش مربوط مى‌گردد.