مردم شهر وقتی شنیدند شیطان از شهر گریخته‌است، از خانه‌های خود خارج شدند و برای تماشای راهبه و فاحشۀ عریان به میدان اصلی شهر شتافتند. اما او چپقش را چاق کرده‌بود و آرام در خلاف حرکت شتابان جمعیت به سمت بلندترین ساختمان شهر گام برمی‌داشت. مردم چندین روز از ترس شیطان از خانه‌های خود خارج نشده‌بودند، بنابراین با شنیدن خبر فرار شیطان، انگار از اسارت آزاد شده‌بودند. آن‌ها با تمام توان خود سریع و شادمان به طرف میدان اصلی شهر می‌دویدند. شیطان با اینکه خیلی سعی می‌کرد با این جمعیتِ شتابان برخورد نکند اما چندین تنۀ محکم خورد و با آخرینش چپقش به زمین افتاد. مرد، چپق را از روی زمین برداشت و با عذرخواهی به شیطان داد و با عجله از او پرسید: «راهبه و فاحشۀ عریان کنار هم دیدنی‌اند. نمی‌خواهی آنها را ببینی؟» شیطان، بی‌آن‌که اجازه دهد مرد چشم‌های او را ببیند، با متانت سرش را تکان داد و گفت: «دیدنی‌ها دقیقا اینجاست.»