یک زن تئوری در کافه بیتلز (براساس یک روایت واقعی)

نیم ساعتی از رفتن هدایت به بانک گذشته بود که در کافه باز شد و یه خانم سی وپنج‌ساله شبیه عکس سیاه و سفید اوا گاردنر، هنرپیشه‌ی معروف امریکایی، با یه پوشش ساده اما هوشمندانه _ می‌دونست تو هوای گرم باید لباس‌های یاسی و آبی کمرنگ بپوشه و سایه‌های ملایم و خنثی با ته رنگ گلی بزنه _ وارد شد و سلام کرد. محو چهره‌ش شدم، با اینکه الآن فکر می‌کنم چشم‌هاش زیادی برای صورتش ریز بودن و زاویه‌ی عجیب وغریبی داشتن و گونه‌هاش هم زیادی بالا بودن و صورتشو مربعی‌شکل کرده بودن و لب پایینش هم خیلی پرتر از لب بالا بود و اصلا شبیه اوا گاردنر نبود.

نیلس هاو برای رویا نوشت: رویای عزیز، چند وقت پیش دیدم متخصصان بیهوشی دربارۀ صعود کیهانی بحث می‌کنند. متخصصان بی‌هوشی توی آسانسور، دربارۀ صعود کیهانی حرف می‌زدند وقتی بیمارها، به همراه یا بدون خانواده‌هایشان، نشسته بودند توی تاکسی. رویای عزیز، جهان صدمیلیارد کهکشان دارد. اگر فقط در یک میلیونیوم این سیاره‌ها تمدن‌های احساس وجود داشت، ما از تنهایی دور بودیم.