ابسورد در تئاتر

پس واقعیت کجا به نمایش درمی‌آید؟ نمایش‌نامه‌نویسان فرصت‌طلب (از جهان مردگان)، یعنی بنیادگرایان مسلح، بازیگران واقعی و مؤلفان تقدیر و شوربختی‌اند که از کتاب‌های اساطیری بیرون آمده‌اند. آنها روی صحنه‌ای واقعی و با فیلمنامه‌هایی که از پیش بخشی از روایت بود، به‌سادگی با مرگ روبه‌رو می‌شوند. با میزانسن ایثار و جاودانگی، اما برای که؟ و در ازای چه؟
بالا بردن یک تخته‌سنگ به سوی ارتفاع و تماشای پایین‌غلتیدن دوبارۀ آن، نمایانگر پریشانی بیهودۀ انسانی است که اگرچه نمی‌تواند بازیگر صحنۀ زندگی خود باشد، اما تماشاگر وضعیتی عبث و تکرارشونده است. این وضعیت مبتذل دیگر کفایت نمی‌کند. بنیادگرایان وقت زیادی ندارند. بالارفتن و پایین‌آمدن برای خورشید مناسب است که هر روز این وظیفه را بر عهده می‌گیرد؛ اما بالابردن و پایین‌‌کشیدن یک تخته‌سنگ، هرگز! پس بهتر است که تخته‌سنگ یک بار برای همیشه از روی ما عبور کند؛ و آن چیزی که سیزیف‌های عصر مدرن می‌گویند، همین است. آنها خود را گیر می‌اندازند تا بفهمند که آیا وجود دارند؟ اما افسوس که هرگز پاسخی نخواهند گرفت. برای آنها، روز همان شب است.