رهبر خودآگاه (از توانایی های خود بهره ببرید و توانمندی های تیم خود را کشف کنید)

تمرین صبر
رهبرانی که من می‌شناسم اغلب عجول هستند. آن‌ها بسیار جلوتر از خود را می‌بینند، جلوتر از جریان فکر می‌کنند و می‌خواهند زودتر پیش بروند. شاید این قضیه زیاد هم بد نباشد. یک قدم جلو بودن رهبر خوبی از شما می‌سازد؛ اما می‌تواند به ضررتان نیز تمام شود. اگر شما جلوتر از تیمتان حرکت کنید اما با تیم خود صبوری نداشته باشید، نمی‌توانید آن‌ها را تشویق کنید تا همگام با شما راه بیایند و در نتیجه باعث رنجشان می‌شوید. این کار از کارایی و اثربخشی شما در جایگاه یک رهبر می‌کاهد.
چیزهای ارزشمند در زندگی یک‌شبه به دست نمی‌آیند. شما نمی‌توانید یک‌شبه به کمال یا بلوغ برسید. ما عادت کرده‌ایم از غذای فوری، قهوه فوری و پاپ کورن فورس استفاده کنیم، اما رهبر شدن یک‌شبه به وجود نمی‌آید. رهبران عجول پایداری و دوام ندارند. رهبری بیشتر کاری شبیه آرام‌پز است. در واقع رهبری زمان می‌برد؛ اما درنهایت نتیجه‌ای که به دست می‌آید ارزش تمام صبوری‌ها را دارد.
رهبران باید بدانند هدف از رهبری کردن این نیست که خودشان اول از همه از خط پایان عبور کنند، بلکه باید افرادشان را نیز با خود از خط پایان عبور دهند. به همین دلیل است که باید قدم‌های خود را کند کنند، با افرادشان در ارتباط باشند و برای رسیدن به هدف، از دیگران بهره بگیرند و افرادشان را در کنار خود رو به جلو حرکت دهند. اگر شما بسیار سریع‌تر از افرادتان در حال حرکت باشید، نمی‌توانید این کارها را انجام دهید و احتمالاً کار به جایی می‌رسد که از تلاش‌ها و قدم‌های افرادتان ناراضی خواهید بود.
مسئولیت‌پذیری
افرادی که خودشان را به‌خوبی رهبری می‌کنند از این راز آگاه هستند: آن‌ها نمی‌توانند به خودشان اعتماد کنند. رهبران خوب می‌دانند که رهبری می‌تواند گمراه‌کننده باشد و آن‌ها از خطاپذیری خود آگاه‌اند.